Mijn naam is Jan Poortman. Ik ben opgegroeid in een klein stadje in het Oosten des lands. Het ligt in de tegenwoordige "Hof van Twente" en heet Goor. Als klein knaapje was ik al erg geinteresseerd in techniek. Samen met een vriend probeerde ik electriciteit op te wekken door een verzameling van vogelkastjes, fietsdynamo's en fiets-lampen met wat draden aan elkaar te plakken. Het resultaat was niet echt geweldig, maar we vermaakten ons er goed mee en in onze fantasie werd de mensheid met de door ons gemaakte kilowatts gelukkig gemaakt. De foto hieronder toont de installatie in de ruime tuin van mijn ouderlijk huis met de twee operators. Links, de reeds overleden Jan Bunschoten en rechts zit ik. We waren toen een jaar of acht oud.
Nadat ouders en bekenden mijn belangstelling voor electriciteit ed. hadden ontdekt, kreeg ik een radio-bouwdoos van de firma Maxwell, genaamd "de Pupil". Zie de Maxwell-pagina's van de site en heel veel mooie oude radiotoestellen die ik natuurlijk sloopte voor de vele onderdelen. Daar heb je dan later veel spijt van, maar ja, het is nu eenmaal zo..
Na deze eerste stap in de wereld van de radio's maakte ik heel veel ontvangers, zenders, versterkers en andere wonderbaarlijke apparaten, die niet altijd deden wat je er van verwachte.
Ja, ook piraat geweest op de middengolf en later onder de roepletters PA0FU, de call van mijn grote voorbeeld de heer E.A. Spoor, ook op de amateurbanden verbindingen gemaakt, dat was maar "half illegaal". Dat laatste gebeurde ook met zijn zender, de T1154M, gevoed met een door hem gemaakte voeding.
Een foto van mijn shack in die dagen. Links boven een zelfgemaakte communicatieontvnger in een WS-19-kast. Boven rechts, de eerste aanzet tot het maken van een oscillograaf, links in het midden is een stukje te zien van een Grundig bandrecorder, die tevens dienst deed als modulator van mijn T1154M-zender, waarvan een deel van de langegolf-sectie op de tafel staat.
Verder op de tafel de Jemco-meter MT-316.
Gedurende deze tijd , ik zat toen in de derde klas van de "Mulo", assisteerde ik de plaatselijke radiohandelaar Wim Sanders heel vaak.
Wij zetten televisie-antennes op de daken van boerderijen en woonhuizen, repareerden radio's en andere apparaten en ik leerde van Wim hoe je met de klanten om moest gaan. Het waren bijzonder interessante en leerzame tijden., maar ik had weinig tijd over voor mijn school-huiswerk, dat had dan ook fatale gevolgen voor mijn studie, ik mocht de derde klas over doen.
\
Op deze foto staat de grote leermeester Wim Sanders afgebeeld bij het repareren van een televisie. Ik mocht dat nog niet in verband met de hoge spanningen in zo'n apparaat.
Op deze foto, ik was toen zo'n veertien jaar oud, was ik bezig een Philips U-buizen radio te repareren met de zeer bekende "Solon" soldeerbout.
Nadat ik mijn studie aan de Mulo en Mts had afgerond en mijn praktijkjaar in Zwitserland bij de firma's Zellweger in Uster en Radio Schweiz in Bern had uitgevoerd, mocht ik het land dienen. Dat gebeurde bij de Koninklijke Luchtmacht, de basisopleiding in GilzeRijen en later opleiding grondradio aan de LETS in Schaarsbergen. Met nog twee dienstplichtige collega's werd ik gevraagd om instructeur radiotechniek te worden. Onmiddelijk toegehapt natuurlijk. Het was een prachtige tijd. De aardige "lesrooster-LUVA" plande onze werktijden zodanig dat we Vrijdags al om twaalf uur weg konden en 's maandags om twee uur weer aanwezig moesten zijn. Heel veel tijd voor verdere studie, helicoptervluchten met de Alouette III over de Veluwe en veel genoten van het uitgaansleven in Arnhem , waar het wemelde van de verpleegsters.
Na mijn diensttijd solliciteerde ik in Zwitserland bij de fa. "Albis Werke Zürich" , een dochter van de Duitse Siemens en werd daar aangenomen. We werkten samen met Siemens München bij de ontwikkeling van de eerste vol electronische, computer gestuurde telefooncentrales. Ik had toen twee woonplaatsen, te weten Zürich en München. Een leven als God in Frankrijk, prima onkostenvergoedingen en een bruisend uitgaansleven.
Eind 1977 keerde ik naar Nederland terug en begon te werken bij de toenmalige firma UCN ( Ultra Centrifuge Nederland) , een toen nogal omstreden gebeuren omdat daar centrifuges ontwikkeld en gefabriceerd werden waarmee uranium verrijkt kon worden. Atoomenergie was toen een heikele aangelegenheid. In het begin ontwikkelde ik test- en productieapparatuur. Later werd alles met computers bestuurd en veranderde mijn werk in het beheer van de datasystemen en het datanetwerk. Ook de naam van de firma veranderde het werd Urenco en later werd alles weer opgesplitst en heet het ETNL, Enrichment Technology Nederland. Bij het invoeren van het integrale Datasysteem SAP/R3 van de firma SAP werd ik systemadministrator en beheerder van de Unix-computers en aanverwante hardware. Dit heb ik gedaan tot mijn pensionering eind 2009.
Dus, ik ben nu gepensioneerd en dat is niet verkeerd.
In 1985 deed ik examen voor mijn eerste zendmachtiging, een C-licentie met de roepletters PE1LHJ. Een paar jaar later, na heel wat zwoeg- en zweetwerk om de telegrafie onder de knie te krijgen, eerst de B-machtiging gehaald, PB0AGZ en weer een half jaar later de A-machtiging of wel de grote akte, nu met de roepletters PA3ESY, wat dan ook de naam van deze site verklaart.
Mijn tegenwoordige uiterlijk. Deze foto is gemaakt na een zonnige dag of na een paar glaasjes wijn of een combinatie hier van.
Ik ben getrouwd met Marjolein, leerkracht aan een basisschool. We hebben twee kinderen, Marieke en Niek, die niet meer thuis wonen. Geen van hen is echt geinteresserd in mijn radiohobby en denken (misschien wel terecht) dat ik soms een beetje gek ben.
Maar over het algemeen is hier iedereen redelijk tevreden en ik hoop dat zo nog vele jaren vol te houden.