Mijn allereerst eerste hoogspannings-voeding. Het apparaat leverde 1200 Volt bij ca 500 mA.
Vooraanzicht
Deze, in ca 1952, zelfgemaakte voeding, werd gebruikt bij een T1154 zender. De zender, met voeding, mocht ik, als vijftienjarige, van een bevriend zendamateur gebruiken. Dat deed ik dan ook met verve, gebruik makend van de roepnaam PA0FU. Dat was dus volstrekt illegaal, maar toch een beetje minder illegaal dan mijn aktiviteiten op de middengolf. Dat was ook een doorn in het oog van mijn ouders, vooral mijn vader die s'maandags op zijn werk de complimenten kreeg voor mijn mooie muziek op de radio. Helemaal verkeerd natuurlijk, hij was des duivels.
Zijaanzicht, de ring diende als isolator voor de hoogspanningslijn.
Met de T1154 werden in AM verbindingen
gemaakt op de korte golf, mijn grootste afstand ( bevestigd) was toen Tasjkent.
Het werken met de voeding was een levensgevaarlijke aangelegenheid. Dat besefte
ik pas later. De voeding stond onder mijn werktafel, een schakelaar die voor
op het apparaat gemonteerd was, werd door mijn grote teen bediend. Hiermee werd
de nul van de trafo geschakeld, in mijn ogen ongevaarlijk omdat er nul op stond
.......... De voeding stond er volledig open bij, zoals op de foto's
Dat het allemaal goed gegaan is mag een wonder heten.
De zelfgewikkelde trafo had redelijke afmetingen en kon voldoende vermogen leveren.
Het apparaat, dat jaren in een vochtige
schuur bij mijn ouders woning heeft gestaan, heb ik een aantal jaren geleden
weer opgehaald met de gedachte het ding weer in ere te herstellen. Hij heeft
eerst vier jaar in mijn shack staan te drogen en te roesten. Begin Mei 2004,
heb ik het geval tevoorschijn gehaald en ben er dan toch maar aan begonnen.
Alle onderdelen verwijderd, uit elkaar gehaald, ontroest, in de lak of verf
gezet en op een nieuw houten plateau weer in elkaar geschroefd.
Bovenaanzicht
Bovenaanzicht van het apparaat, linksboven de blok-condensatoren, midden boven de smoorspoel en rechts de met enorme isolatoren voorziene trafo. In het midden de twee gelijkrichters met daaronder de gloeistroomtrafo. Links onder de bleeder-weerstanden, die er voor zorgden dat ook onbelast de hoogspanning van de condensatoren verdween, wanneer het ding uitgeschakeld was.
De kwikdampers in het donker.
Hier bij wat meer licht en een iets hogere spanning.
Deze buizen moeste eerst een poosje voorverwarmd worden om de kwikdruppels in de buis te laten verdampen tot kwikdamp. Koud zien ze er heel vies uit.
De blok-condensatoren.
De blok-kondensatoren waren zodanig verroest, dat de oude teksten die verdwenen waren, door de roest weer tevoorschijn kwamen. Het bleken exemplaren van de Britse Admiralty te zijn. Ik heb de cijfers en letters er zo getrouw mogelijk weer opgezet en de kleur met grafiet en lak kunstmatig verouderd. Bij een test met wat lage hoogspanning, bleken de blokken nog goed te zijn. Ik heb, om het apparaat wat te laten wennen, eerst 300 Volt op de buizen gezet. Heel geleidelijk zal ik despanning opvoeren en tegen het bereiken van de nominale spanning, zet ik er eerst een plexiglas kap omheen, je weet maar nooit.
De zender is ook weer opgeknapt en redelijk compleet gemaakt met namaakvoedingen, intercom, ontvanger en peil-antenne, zie hiervoor het RAF-deel van de site.