Op 10 jarige leeftijd
kreeg ik op mijn verjaardag een bouwpakket van de firma "MAXWELL"
uit Panningen ( Bij Venlo )
Het ding heette "Pupil", bestond uit wat houten plankjes, een frontplaat
en een handvol onderdelen en het was de bedoeling dat het uiteindelijk een radio-ontvanger
zou worden.
Als extra moest er nog voor veel geld nog een hoofdtelefoon aangeschaft worden.
Aangezien ik de soldeerkunst niet
geheel en al machtig was, legde ik de te verbinden zaken op elkaar en liet er
vol overgave een druppel tin op vallen. Dit resulteerde overigens niet in een
werkend geheel. Na enige vermanende woorden en een snelcursus solderen, gegeven
door een ervaren radioamateur, werd na een nieuwe poging de spanning aangesloten
en een doordringende galm van Radio Moskou was goed te ontvangen.
Met enige verfijningen aan het ontwerp werd uiteindelijk een redelijk radiotoestel
verkregen, waarmee Radio Luxemburg op 208 meter, s’avonds, uitstekend mee
was te beluisteren.
Indrukwekkende plaatjes, lieten zien hoe gezellig de radiohobby wel was.
Ik moet inderdaad toegeven dat er met het gepruts aan radio's wel wat romantiek
en geheimzinnigheid verbonden was. Ik was natuurlijk ook absoluut niets gewend
doordat wij nog niet in het bezit waren van een televisie.
Het
binnenwerk van de Pupil ziet er voor tegenwoordige begrippen niet echt ingewikkeld
uit. Doordat alles voor mij nog nieuw was, had ik in mijn jeugd wel het gevoel
dat dit een kast vol moeilijke zaken was, waar je heel voorzichtig mee om moest
gaan. In principe klopte dat ook wel, de aansluitingen van de 402-spoel verdwenen
spontaan in het plastic als je ze een beetje te lang met de soldeerbout bewerkte.
Het aansluiten van de buisvoet behoefde ook enige behendigheid, de spanning
van de anode-batterij op de gloeidraad was voor de buis een doodsteek en voor
mij een redelijke kosten-post.
Niet alle uitvoeringen van het bouwpakket hadden de zelfde buis, normaal was de DL92 bijgeleverd, maar dat kon ook een DL91 zijn. Laatstgenoemde buis had wat andere aansluitingen, zie afbeelding links.
De
aanmoedigingen en garanties van de firma Maxwell waren erg aantrekkelijk. Reparaties
voor een gulden kom je nagenoeg nooit tegen.
Zoals gezegd, goed solderen is niet
voor iedereen weggelegd. Om aan de soldeereisen tegemoet te komen werden enige
tips gegeven. Een soldeerbout was indertijd ook een kostbaar bezit. Vandaar
de beschrijving van een zelfbouwbout.
Goed gereedschap was echter ook geen garantie voor goed soldeerwerk.
Een blik op het inwendige van dit prachtige apparaat, ik meen me echter te herinneren dat de draden gekleurd waren, maar dat is op de zwart/wit-foto niet zo goed te zien.
In dit model is geen 402-spoel van Amroh gebruikt, maar een van de Duitse firma Dreipunkt.
Rechts,
de stuklijst. De totaalprijs van f. 18.50 werd nog eens verhoogd door de aanschaf
van een hoofdtelefoon van f. 7.50.
Bij aankoop van een opvolgend model kon dit ding weer tegen de aankoop-prijs teruggegeven worden.
Het schema spreekt voor zich, in de vroegere modellen was de terugkoppeling met een trimmer geregeld om niet steeds aan de kern van de spoel te moeten draaien. Het instellen ging daardoor ook een stuk makkelijker. De eerste modifikatie was dus meestal ook het aanbrengen van deze trimmer.
Tip A was wel aan te bevelen, van een te gevoelige ontvanger heb ik nooit gehoord, misschien wanneer je onder de zendantenne van Hilversum woonde
Ook gaf Maxwell de tevredenheidsbetuigingen
weer, zoals je ze tegenwoordig in de Kampioen van de ANWB ziet bij vermageringskuren.
De waarschuwing was ook wel op zijn plaats, veel jonge radioamateurtjes dachten
dat wanneer 1,5 Volt voor de gloeidraden ook wel meer kon zijn, bv. 4,5. Lampen
branden dan immers ook feller, dus zou er ook wel meer geluid uit de radio komen
.......
De Pupil
heeft jaren dienst gedaan en zelfs gefungeerd als zender. Dit werd bereikt door
de ontvanger te laten genereren en een koolmicrofoon in serie met de antenne
te plaatsen en er van niet al te dichtbij in te spreken. In 1995 heb ik een
replica van het apparaat gemaakt. Het enige wat nog ontbreekt is de originele
batterij van 15 volt. Het was er een van het merk "Vuurtoren". Dus,
als iemand nog een dergelijke batterij thuis heeft liggen houd ik mij aanbevolen.