Aangezien de techniek absoluut niet stil stond in de vijftiger jaren, werden de Maxwell ontwerpen voortdurend aangepast. De in de Carmen 52 toegepaste buizen waren "hopeloos ouderwets" en werden in de 54 uitgave vervangen door de Rimlock serie, ECH42, EAF42 en EL41, de gelijkrichter was nog steeds van het type AZ1. Die hadden ze waarschijnlijk nog volop in voorraad. Op deze afbeelding werd de kast Tosca gebruikt. Maar het toestel paste in meerdere kasten. Op deze pagina worden een aantal getoond.
Door op de afbeeldingen te klikken verkrijgt u vergrotingen in een nieuw venster.
Het chassis met de opbouw. De gaten voor de buizen waren oorspronkelijk voor Loctal-buizen bedoeld, 2 x ECH21, EBL21 en AZ1. Voor de nieuwere Rimlock buizen werden opvulplaatjes gebruikt.
Ook deze ontvanger kon uitgebreid worden met een FM-inbouwset. Er zullen wel aparte montagehandleidingen voor de inbouw in de diverse kasten geweest zijn, vooral met het oog op de aandrijving van de wijzer achter de stationsschaal.
De wijzersnaar, inderdaad met aanwijzing hoe de FM-unit ook meegenomen werd.
Het bovenaanzicht van de radio.
En op bovenstaande afbeelding staat hoe de componenten met de draadjes met elkaar verbonden moeten worden worden. De strip met weerstanden en condensatoren was al voor gesoldeerd.
Maxwell had al een vooruitziende blik, er werd al rekening gehouden met een netspanning van 240 Volt.
Het schema, voor de FM-ontvangst zal de PU-ingang wel opgeofferd zijn. Ook een afstemoog is hier niet vermeld terwijl het wel op de afbeeldingen staat.
In de teksten duikt een EM4 (afstemindicator) echter wel op met de mededeling dat die op eenvoudige wijze toegevoegd kon worden.
Altijd handig, de schemasleutel.
Deze mededeling zal niet voor niets zijn geweest, niet iedereen is een een gediplomeerd radiomonteur.
Voor andere producten van de fa. Maxwell werd ook vlijtig reclame gemaakt. (Prijzen per 1 Oct. 1953)
De luidspreker en het afstemoog moesten ook apart besteld worden....
Dan nog de verschillende behuizingen die wel apart besteld en afgerekend dienden te worden:
De Carmen-kast die inderdaad voor dit type bedoeld was.
Hoe hier de snaaraandrijving liep wordt nergens vermeld.
Figaro.
Fidelio.
De Bolero met platenspeler in het dak.
Elite.
Tosca.
Othello.
Meistersinger met electrisch uurwerk. Van zomer en wintertijd was toen gelukkig geen sprake. Je moest namelijk de achterwand verwijderen om voorzichtig de klok op de juiste tijd zetten.