Deze set mocht ik voor een photoshoot lenen van Anton Kroes. Het is de Amerikaanse uitvoering van de RT66/GRC, zoals gebruikelijk ook loodzwaar. De lak is, in tegenstelling van de meeste in Nederland en Duitsland gebruikte gladde lak, van dat rimpelspul, of wel "wrinkle"-lak. Het is wat ruwer en pakt ook meer vuil aan. Dat is ook goed te zien op het hieronder beschreven exemplaar. De kast is ook van gladder type. Er bestaan ook van die kasten met allemaal deukjes of bergjes, hoe je het ook maar wilt noemen.De transceiver werd in meerdere combinaties gebruikt, in het Nederlandse leger bv. als AN/VRC-13 met een voeding PP-112/GR en de versterker AM-65/GRC. Ook in de AN-VRC-8 en nog wel meer varianten. In Duitsland werd dat weer anders genoemd, VRQ-1 , GRC-3 of GRC-4, nou ja combinaties genoeg.
Door op de afbeeldingen te klikken krijgt u een vergroting in een apart venster.
Daar is hij dan, de RT66/GRC.Een transceiver met een frequentiebereik van 20 tot 28 MHz. Je hebt dus alleen de 21 MHz- en 24 MHz-band voor amateurgebruik. De 24 MHz.valt gelijk af, want dan heb je maar één kanaal dat het gehele bandje bestrijkt, daar zullen mede-amateurs niet blij van worden.. En natuurlijk de 11 meter, vooral daarvoor door de Frequentie-Modulatie zeer geschikt. Voor de andere amateurband dus minder goed toe te passen, maar het kan en mag. Het aantal kanalen bedraagt 80 bij een kanaalafstand van 100 kHz. Bij mobiel gebruik is het afstandsbereik bij high power ca. 16 km en stationair ca. 24 km. Als antenne wordt een staafantenne gebruikt.
De output bedraagt 16 Watt in de hoogste stand en 2 Watt in de lage stand.
Het vooraanzicht van dit degelijke toestel. Overigens produceert de ontvanger een LF-vermogen van 1 Watt in de luidspreker en 50 mWatt in de hoofdtelefoon.. De bandbreedte bedraagt 80 kHz bij 6 dB afval, 140 kHz bij 30 db en 200 kHz bij 60 db. Dus lekker breed. De gevoeligheid bedraagt bij een ruisafstand bij 0,5 microVolt ingangsspanning 20 db.
De eerste middenfrequentie
varieert van 4,45 en 5,45 MHz terwijl de tweede IF vast staat op 1,4 MHz.
De hele unit wordt gevoed met een PSU type PP-112/GR, deze wordt in een apart hoofstuk behandeld.
De aansluitingen aan de linker kant. Door de raampjes bij MCS en TENTH MCS is de frequentie af te lezen.
Een wat te gedetaileerd typeplaatje. Fabricatiejaar 1949 door de Federal Tel. & Radio Corp in Philadelphia. Serie nr. 238!!
Ja, en dit is de grote afwijking tov. de RT-66 zoals de meesten hem kennen. De grafkruis-achtige knoppen voor de afstemming. Dat ziet er wel heel bijzonder uit, het zou zo in een Rooms-Katholieke kerk kunnen staan. Waarschijnlijk is dit een van de eerste uitvoeringen vandaar het lage serienummer......
Rechts de voedingsplug met daar boven de squelch-instelling. Links onder de twee audio-aansluitingen..
De meter ter controle van de verschillende spanningen met rechts daarvan de volumeregelaar en daar onder de keuzeschakelaar, dial-light on/off en ring.
De antenne-aansluitingen en de meter-switch die hoofdzakelijk gebruikt wordt voor de gloeidraden-test. Het uitgangsvermogen en de 90 Volt voedingsspanning kunnen ook afgelezen worden. Boven de meterswitch een schroef waarmee de zend-antenne aanpassing ingesteld kan worden en boven de Aux-rec-ant een schroef voor de ontvanger-antenne-aanpassing. Het instel-gegevens-plaatje ontbreekt..
Bij de gloeispanning moet de wijzer zich binnen het rode vlak bevinden, dat geldt ook voor de 90 Volt en de HF-power.
Overzicht van het ontvanger-gedeelte, met zo'n 16 buizen moet er vast wel wat te ontvangen zijn.
De opstelling van de zender.
De zesvoudige afstem-conensator met trimmers, waarvan er één met een wormwiel op afstand (van het front) te bedienen is.
Met dit indrukwekkende mechaniek wordt een afstemcondensator op voor-ingestelde waarde gezet. Wat een techniek.
Een blik op het afstem-gedeelte van de zender.
De HF-eindbuis, een 2E24, die is aardig verstopt en het is een hele toer om hem te verwisselen. V-11 removal, press out V-11 through centerhole of X-11. Dus onder door de buisvoet X-11 de buis er uit drukken. Maar hij moet er ook weer in en dat is net zo lastig.
Overzicht van de filament-check. Onder het deksel bevindt zich een hele partij kristallen.
De onderkant van het apparaat. Er zijn componenten van zeer goede kwaliteit gebruikt, Het mocht een paar cent kosten en dat deed het waarschijnlijk ook.
Het zendergedeelte.
Het ontvangerdeel met onder de MF-trap.
De bovenkant met helemaal boven het zender gedeelte en onder de ontvanger.
Een blik op de achterkant. De twee grote moeren zijn voor de preciese instelling van de afstem-condensator-assen.
Mochten er mensen zijn die wat meer details willen weten, ik heb het manual, maar het is me te omvangrijk om te scannnen. Maar stukjes er uit zijn altijd mogelijk.