Op de radiomarkt in Rosmalen, in maart 2004,
vond ik voor een paar Euro een Brits groen kastje waarin een beeldbuis hoorde.
Niemand kon mij vertellen wat het precies was, alleen dat er in België,
een jaar of wat geleden heel veel waren opgedoken.
Dit is het geval, voor de beeldbuis was een schaalverdeling aangebracht.
Gesloten klep met schaal.
Dit is een foto van de schaalverdeling. Foto gemaakt van een S/L C. Nr. 5 bij Jan Bodifee. Signals Collection '40-45'
De nagemaakte schaal, nauwkeurig genoeg.
De grote knop is verbonden met een grote draadgewonden potmeter, er staat geen funktie bij vermeld.
Detail van de grote knop rechts en de twee gaten voor het instellen van twee instelpotmeters.
De andere kant is ook voorzien van twee knoppen, waarschijnlijk voor helderheid en focus.
De voorklep open.
De achterkant beschikt over drie pluggen, dezelfde als van de microfoon van de 18-set, wat KX, GX en DX betekent is mij tot op heden niet bekend .
Detail van de connectors.
Louis Meulstee stuurde mij bovenstaande foto van het zoeklicht.
Three young British scientists — Chick, Eastwood and Oxford — first adapted a radar system to searchlights in June 1940. This equipment, known as SLC (searchlight control), or Elsie, significantly increased the liklihood that a passing aircraft would be "caught" in the beam. By 1942-43, the system (pictured above) became semi-automated and each searchlight (and antiaircraft guns) could be fitted with four-foot radar "mirrors" and could track a target automatically.
Op de omslag van bovenstaand ( overigens zeer interessant boekwerkje) staat het zoeklicht en net rechts onder de rechtse antenne, bevindt zich het kastje van de S/L C. Nr. 5. Het lijkt alsof er meerdere Nr.5's aan het apparaat zitten. Vandaar misschien de grote Belgische aantallen.
In deel 2 van "Het jongens radioboek"van Leonard de Vries, staat op
Fotoblad 3 ook een fotootje van het apparaat, Nr.8 , met de volgende tekst: "Radar
antennes bij een zoeklicht van het afweergeschut.
Zend- en ontvangantennes hebben
nagenoeg dezelfde vorm en afmetingen. Het aantal directoren (dipoolantennes,
die zich voor de eigenlijke antenne bevinden) is hier veel groter. Een dergelijk
antenne-systeem staat bekend onder de naam Yagi-antenne. Het zoeklicht gaat
pas aan, als met radar het geheel zo goed mogelijk op het vijandelijk vliegtuig
is gericht)
Dit waren inderdaad nuttige aanwijzingen voor de komend radioamateur.
Demonstratie van de "ELSIE"
En op deze foto een zoeklicht in rust. Ze konden in enkele minuten worden geactiveerd.
Vooraanzicht met het vierkante venster voor de bevestiging van de schaal.
De linkerkant met de buizen, VR3C = VR66, V4K = VR65 en V4J = VR65. De letters achter het buisnummer geven aan dat dit een
deel van een grotere set is. Wanneer er van het zelfde buissoort meerdere exemplaren werden gebruikt, werden ze doorgenummerd.
B.v. V1A, V1B, V1C enz.
De rechterkant met twee instelpotmeters en de grote knop.
De grote toren, links, is een blokcondensator voor de hoogspanning van de CRT.
Bovenaanzicht vanaf de rechter zijde.
Op het type-plaatje is de aanduiding S/L te zien, dit betekent Search Light.
Vier testpunten, voor de hoogspanning, 450 V en voor punten van de drie andere buizen, maar wat ???
Op deze foto is de onderkant te zien. Wat opvalt is, is het gebruik van Philips weerstanden, de rode en teerknol-condensatoren.
De grote draadgewonden potentiometer met vertraging. ( Ball-drive )
De beeldbuis, een ACR10, heb ik via internet op de kop getikt. Of hij werkt is mij niet bekend, ik heb niet de illusie het ding ooit aan de praat te krijgen, ook het verkrijgen van de rest van het zoeklicht en het afweergeschut zal wel lastig worden. Ik heb ook niet genoeg ruimte in de tuin.
Het schema van de ZC-3488, tot mijn spijt heb ik geen waarden van de componenten.