Een apparaat om een soort wapentuig te detecteren dat ik tot één van de gemeenste wapens op deze aarde reken. Landmijnen, ze hebben bijna het eeuwige leven en werken na heel veel jaren nog perfect en eisen dagelijks in allerlei oorlogsgebieden en ex-gebieden veel levens of gewonden.
Dit was in de tweede wereldoorlog niet anders
.
Om mijnen (meestal van metaal, maar ook van glas en hout) op te sporen had men dus apparaten nodig die dit konden. Eén er van is de "Detector Mine No.3 (Polish)", van Poolse afkomst. In elk geval het model, de productie vond later in Engeland plaats. Zie Historie.
De zoekunits worden hier gefabriceerd, helaas ontbreekt dit deel bij mijn detector.
Dit is het deel dat ik op de foto heb gezet, de amplifier met hoofdtelefoon en kabel voor de zoekspoel. Het ding ziet er niet uit en het zou me niet verbazen dat dit exemplaar met een mijndetector uit de bodem gevist is. In ieder geval redelijk verroest. Het kan ook zijn dit zo hoort.....
De historie van deze mijndetector
Voor de tweede wereldoorlog gaf het Ministerie van Artillerie van het Poolse Ministerie van Nationale Defensie opdracht tot de bouw van een apparaat dat zou kunnen helpen bij het lokaliseren van blindgangers op artillerie-oefenterreinen. Het instrument is ontworpen door de AVA Wytwórnia Radiotechniczna, maar de implementatie ervan werd verhinderd door de Duitse invasie van Polen. Na de val van Polen en de verplaatsing van het Poolse hoofdkwartier naar Frankrijk, werd het werk aan het apparaat hervat, dit keer bedoeld als mijndetector. Er is weinig bekend over deze bouwfase omdat het werk werd stopgezet door de Slag om Frankrijk en de noodzaak om het Poolse personeel naar Groot-Brittannië te evacueren.
Daar bedacht luitenant Józef Kosacki eind 1941 een definitieve versie, mede gebaseerd op de eerdere ontwerpen. Zijn uitvinding was niet gepatenteerd; hij gaf het als een geschenk aan het Britse leger. Hij kreeg een dankbrief van de koning voor deze daad. Zijn ontwerp werd aanvaard en 500 mijndetectoren werden onmiddellijk naar El Alamein gestuurd, waar ze de snelheid van het Britse Achtste Leger verdubbelden. Tijdens de oorlog werden er meer dan 100.000 van dit type geproduceerd, samen met enkele honderdduizenden verdere ontwikkelingen van de mijndetector (Mk. II, Mk. III en Mk IV). De detector werd later gebruikt tijdens de geallieerde invasie van Sicilië, de geallieerde invasie van Italië en de invasie van Normandië. Dit type detector werd tot 1995 door het Britse leger gebruikt.
Er is geprobeerd een versie van de mijndetector op een voertuig te monteren, zodat geniesoldaten minder kwetsbaar zijn. Hiertoe werden "Lulu" (op een Sherman tank) en vervolgens "Bantu" (op een Staghound pantserwagen) ontwikkeld. Het detectormechanisme bevond zich in niet-metalen rollen op armen die van het voertuig werden gehouden. Wanneer de wals over een mijn of een soortgelijk stuk metaal reed, werd in het voertuig aangegeven onder welke wals hij zich bevond. Prototypes werden gebouwd, maar nooit uitgeprobeerd in de strijd.
Het type en serienummer. Een heel hoog nummer, maar dat zegt niet alles. Het kan nr. 310 in de 28000-reekst geweest zijn.
De volumeregelaar of gevoeligheidsinstelling en de twee kabels, één voor de zoekunit en de ander voor de hoofdtelefoon.
De werking:
De Poolse detector had twee spoelen, waarvan er één was verbonden met een oscillator die een oscillerende stroom met een akoestische frequentie opwekte. De andere spoel was verbonden met een versterker en een koptelefoon. Toen de spoelen in de buurt van een metalen voorwerp kwamen, werd de balans tussen de spoelen verstoord en meldde de hoofdtelefoon een signaal. De apparatuur woog iets minder dan 14 kilo en kon door één man worden bediend. De Poolse detector heeft gedurende de hele oorlog dienst gedaan en de Mark 4c-versie werd nog tot 1995 door het Britse leger gebruikt.
Een blik op het gehele binnenwerk.
Bovenaanzicht, in het midden ruimte voor de batterijen.
Het geheel in een andere positie.
Eén 60 Volt batterije en vier 1,5 Volt batterijen.
Er zijn drie van deze pluggen gemonteerd, alleen ik krijg ze niet los, dus zijn het misschien toch geen connectors of ik ben niet sterk genoeg.......
Aan de ene kant een unit met twee keer ARP12, wat spoelen en trimmers. Een potmeter voor een instelling.
De zelfde unit, maar nu van onderkant gezien.
Dit is de tweede unit.
Deze tweede unit met enige grote condensatoren die waarschijnlijk aan vervanging toe zijn.
De pertinax-plaat is voor de vier 1,5 batterijen, de rode en zwarte stekker voor de 60 Volt.
De connector voor de zoekspoel-unit, 7-polig.
De bijbehorende hoofdtelefoon.
Het type CHR of wel hoogohmig, tegenwoordig lastig te vinden en meestal defect.
Hier nog wat actiefoto's geleend van een Wikipedia-pagina.
De mijnenzoeker in actie.
Nog een actie-foto.
Waarschijnlijk een trainings-foto.
Dit is het resultaat van een te laat ontdekte mijn, er kunnen er nog meer liggen, dus zoeken maar. Zij liever dan ik......