Bij gebrek aan digitale frequentiemeters, moest men
zich ten tijde van de tweede wereldoorlog redden met zogenaamde "Wave-meters".
De Engelsen hadden bv. de Class-D. No. 1 , de Amerikanen de BC221 en de TE149.
Hieronder wat afbeeldingen van de Wave-meter Class-D MK II.
Door op de afbeeldingen te klikken krijgt U een vergroot beeld in een extra window.
De officiele benaming.
Hier op de voorkant.
Het apparaat in gesloten toestand.
Het klepje met de gebruiksaanwijzing omhoog.
Dit is de afbeelding uit het manual.
En zo ziet dat er in werkelijkheid uit, naast de
"ON/OFF"-schakelaar zat een gat dat er niet hoorde.
Er moet nog een likje verf op.
In het deksel de korte gebruiksaanwijzing.
Hier is de componenten-opstelling.
Achter, de spares ontbreken.
De zijkant met de vibrator en het ijk-kristal.
Een wat betere blik op de kristalhouder, met de twee interne kristallen.
Bovenaanzicht, de reserve-triller en -buis ontbreken nog.
Dit is de andere zijkant.
De onderkant volgens het manual.
En hier een foto van die onderkant, dat lijkt er aardig op.
De beide foto's boven geven de calibratie-mogelijkheden weer.
En voor de liefhebbers die hem na willen bouwen,
het schema. Ook wel makkelijk om de werking
van dit prachtige apparaat te kunnen begrijpen. Zonder iets te vervangen en
af te regelen, werkte
het ding nog uitermate tevredenstellend.
Het schema.
Een metalen Manual, deel 1
Deel 2.