Deze ontvanger werd gebruikt in vliegtuigen, oa. de Lancaster, maar ook in kleinere vliegtuigen. Aangezien er bij het aanvliegen van mistige en donkere vliegvelden nog al eens moeilijke situaties ontstanden en ongelukken veroorzaakten was het nodig electronische hulpmiddelen in te zetten.
Deze R1125 was een baken-ontvanger die werkte in de 38 MHz.
band.
Erg spectaculair ziet deze radio er niet uit, dat was ook niet de bedoeling. De ontvanger was ergens in het vliegtuig verstopt en werd op afstand bediend met een control, remote type F.
Verder was er een Indicator, visual 10S/10863 beschikbaar. Natuurlijk werkte de installatie niet zonder antenne, bv. de type 1 en type 2. en de nodige junctionboxes met kabels en connectors.
Ook behoorde er een aparte voeding bij, Dat kon zijn een Powerunit type 5 of type 12, de verschillen zullen te maken hebben met de voedingsspanning.
Het baken dat het "Glide-path" markeerde met de vertikaal gepolariseerde golven van het hoofdbaken en de horizontaal gepolariseerde golven van het "Iinnerbeacon" en "Outer-beacon"
Dit is dus een complete installatie, waarbij ik alleen de afbeeldingen van het uiterst rechtse apparaat heb. Links boven een Left/Right indicator, of dat de zelfde is als bij de R1155?? Nee, het is een andere zie onderstaande foto.
De voorkant van de indicator.
En de achterkant met reserve neonlampje.
De complete installatie ziet er blokschema-technisch zo uit:
De hele samenstelling waarvan ik alleen de Marker-beacon-receiver receiver heb.
De beide connectors van de radio. De linkse voor de bediening en voeding terwijl aan de rechter connector het antennesysteem was aangesloten. De drie grote schroeven kunnen verwijderd worden zodat de antennetrimmer en nog twee pot-meters bereikt kunnen worden.
Het typeplaatje met een hoog serienummer, er zullen er zeker veel gemaakt zijn.
De deksel met stuklijst.
De stuklijst, met de air ministry Ref-nummers kunnen de zaken zo bij het magazijn afgehaald worden...
Het binnenwerk met de twee buizen. Rechts de antenne-kring-afstemming-trimmer.
Een blik op de antennespoel voor de 38 MHz. band en een paar instel-potmeters, R4 en R5.
De componentenopstelling van de ontvanger.
Het schema van de marker-ontvanger.
De ontvanger was alleen geschikt voor Modulated CW-signalen van 1150 Hz met een modulatiediepte van 75%. De gevoeligheid was 40 microVolt voor een output van 5 milliWatt in een belasting van 20.000 Ohm. De antenne had een impedantie van 100 Ohm.
De buizenbezetting, als detector een VR-109 ( triode AR7) en als LF-versterker een VR-108 ( Pentode CV1108). In de voeding was nog een neonstabilisator opgenomen, de VS-110( Neon-stabilisator CV1110).
De powerinput was ongeveer 85 Watt. 12 Volt en 7 Ampère van de vliegtuigaccu of 12 Volt, 1,6 Amp. en 200 Volt bij 40 mA van de PSU.
De hoofd-baken-ontvangertypes R1124 en 1124A bestreken de frequentieband 30,5 MHz. -- 40,4 MHz.
DE 'A' toevoeging op het nummer sloeg alleen op het gebruikte type connectors.
De documentatie van de R1124 en R1125 uit de AP-1168
Air Ministry Publication 1168-R1124-1125