Een nieuwe aanwinst. De NVHR-beurs in Driebergen op 16 December 2018 heeft toch nog wat opgeleverd.
Op een tafel, waarop alleen wat buizen waren opgesteld lag een onogelijke seinsleutel, vuil en door een brede ring onder de knop niet direkt herkenbaar.
Bij nadere bezichtiging blijkt het om een Key WT 8 Amp No.2 MK II te gaan. Ik had deze uitvoering nog niet eerder gezien, tenminste niet één met zo'n "fingerplate".
Dit is de reeds opgepoetste sleutel gezien vanaf de rechter kant. De grote, platte ring is de zogenaamde " Fingerplate ".
Omdat er ook een linker zijde aan zit, daar ook een afbeelding van. Het is dus de "brass" uitvoering van de No.2 MK II. Geen kunststof bij het draaipunt, geen kunststof op het stuk onder de knop en geen "brackets"( bruggen). Wel een vereenvoudigde "Tensioner", dat is de veer-instelling die de tegendruk van de seinsleutel bepaalt. Bij deze uitvoering is dat een drukveer in plaats van een trekveer en dat schijnt eenvoudiger te zijn...
Echt verrassend is dit allemaal niet aangezien er van de WT 8 Amp wel meer dan 100 uitvoeringen zijn. Dit is er dus ook één van.
Dit is met de eerste uitvoering van de tensioner, een veertje aan de rechter of middelste bracket trekt de arm omhoog.
Bij de simplified uitvoering is een drukveertje in de arm tussen rechtse en middelste brug gemonteerd. De veer drukt tegen de bodemplaat.
Deze informatie komt uit "Morsum Magnificat", The Morse Magazine. Zie voor meer info onder aan de pagina.
De sleutel ziet er degelijk uit. De lange onderplaat is van "Turbax" dat is een met textiel versterkt isolatiemateriaal. Zie TURBAX voor meer details.
Ook hier een blik op de andere zijde.
Het draaipunt met de verbindingskabel.
Het is net of je op een oude stoommachine kijkt, mooi werk.
Bovenaanzicht van de seinsleutel.
Op deze foto het bewijs dat het een No.2 MK II is.
Op de bakelieten onderkant staat nog het ZA-nummer, ZA 3145 van de leverancier : P.T. & E.W. , dat is Phoenix Telephone & Electric Works in The Hyde, Hendon, London N.W.9
Volgens de echte specialisten zou op de onderplaat het omcirkelde nummertje 7 moeten staan, in dit geval niet dus, een drie. Dit model is van 1940.
Verder is het wel duidelijk dat deze seinsleutel oa. gebruikt werd in de Remote Control Unit "E" voor de Wireless Set No.19
Hier onder wat informatie uit : Key WT 8 Amp Worldwide Survey Results
Deze info heeft dus betrekking op de hier besproken seinsleutel, maar dan zonder fingerplate.
De S bij de kolom Fingerplate wil zeggen "Sometimes" , hier ook de aanwijzing naar de ZA 11954.
In het compendium 7 van Louis Meulstee wordt deze uitvoering niet expliciet genoemd, maar wat wil je ook met 100 varianten. Dit boekwerkje is een interessant naslagwerk voor de echte verzamelaars van Britse militaire seinsleutels.
Op de website "Wireless for the Warrior" staat een link om compendium 7 te downloaden:
Wie nog meer details van de Key WT 8 Amp wil weten, hier het adres van een zeer interessant document in pdf.