De EL6420 is een product uit 1952, ik was toen net 6 jaar en heb niet meegewerkt aan de ontwikkeling van dit monster.
Het is weer een model uit de stal van Pieter Lamers ( waarvoor dank) en weegt in zijn ogen niet zo heel veel. Ik vind 20,2 kg echt wel zwaar, vooral wanneer het toestel de trap op moet worden gedragen.
Het is een ontwerp dat een beetje mee moest doen met de toen geldende Amerikaanse mode voor auto's die er bijna uitzagen als vliegtuigen. Dus van lelijkheid bijna mooi...... Dat is natuurlijk een smaakzaak, er zijn mensen die er van genieten.
Door op de afbeeldingen te klikken verkrijgt U een vergroting in een apart venster.
De EL6420 "American Style".
Dit is het meesterwerk. Buizen die achter tralies zitten en een loerend oog dat naar de toekomst zit te kijken.
Het geheel is van giet-aluminium gemaakt. Ondanks dit lichte materiaal weegt het toestel dus ca. 20 kg.
De vijf knoppen voor de bediening, Links de combinatieknop Microfoon 1 en platenspeler. Dan de combinatie microfoon 2 en radio. Met deze knoppen kan van spraak naar muziek "gefade" worden. Dus bij alleen microfoon hoor je geen muziek en staat de regelaar op muziek dan is de microfoon niet hoorbaar. Echt mixen is er dus niet bij. In het midden de potmeter voor de lage tonen en daarnaast die voor het hoge segment. De meest rechtse knop is voor het in/uit-schakelen van de versterker. Dat gaat in twee stappen, eerst van 0 naar het middelste teken, een soort zonnetje, een soort "standby-stand". In die positie zijn alle gloeidraden van spanning voorzien en kan het kwik in de beide AX50 gelijkrichtbuizen verdampen. Wanneer het op het glas neergeslagen kwik volledig verdampt is mag de hoogspanning worden ingeschakeld.
Dit neemt ongeveer vijf minuten in beslag.
Wanneer je die procedure niet volgt, wordt de levensduur van de kwikdampers drastisch minder!!
Onderin zit nog een schuifschakelaar met de titel "LIM", dat zal wel een begrenzer zijn. Die zou men in de tegenwoordige krachtversterkers ook moeten hebben en activeren, dan zou je ook geen gehoorbeschermers nodig hebben. Hoe simpel is het??
De typisch Amerikaanse versiering van de zijkanten. De ruimte onder het schroefje is de handgreep, die zit er niet voor niets.
De achterkant van het toestel, ook hier kunnen geen onderdelen ontsnappen.
Links de uitgang met een spanningscaroussel voor de uitgangsspanningen. Een aarde-aansluiting. en vier aansluitingen voor de twee microfoon-ingangen, de radio en platenspeler. De connectors zijn niet origineel, jammer, maar wel praktisch.
De net-aansluiting met spanningscaroussel, hij staat nog op 220 Volt en moet waarschijnlijk naar 245 Volt verzet worden.
Het type-plaatje, en inderdaad er is een mogelijkheid om naar 245 Volt te gaan. De versterker neemt 260 Watt op en er komt 70 Watt uit. Het rendement met al die gloeidraden is dus niet bar hoog.
Het moment dat de kap er af gaat. De voorzijde met een tiental buizen keurig in het gelid.
Twee EF40's voor de voorversterkers van de twee microfoonsignalen en de radio en pick-up. Deze signalen worden samengevoegd in de EF22 en worden daarna via de toonregeling doorgegeven aan de derde EF40 die de fase draaier met de ECC40 aanstuurt.
Na de ECC40 komen de twee EL34's als powerversterkers. De benodigde hoogspanning wordt door de beide AX50's geregeld. Deze twee buizen worden als spanningsverdubbelaar gebruikt voor de spanning van de einddtrap. De ene buis zorgt voor de gelijkrichting van het negatieve deel van de sinus en de andere voor het positieve deel. Ondanks de twee anoden per buis worden die als enkelfasige gelijkrichters gebruikt. De EM34 is een indicator die het het uitgangs niveau aangeeft. Een soort outputmeter. De spanning voor de voorversterkers wordt gemaakt met een AZ41 en de regelspanning van de limiter wordt gemaakt door een EZ40. De negatieve spanning die de limiter afgeeft wordt, bij ingeschakelde Limiter, naar het stuurrooster van de EF22 gevoerd die er dan voor zorgt dat er wat minder lawaai uit het kastje komt. De AZ41 en EZ40 zijn verstopt achter de beide EL34's.
De achterkant met zijn voedings-fabriek.
Links de voedingstrafo van behoorlijke afmetingen en rechts daar van de uitgangstrafo die keurig haaks opgesteld is tov. de voedingstrafo.
De batterij elco's die waarschijn wel aan vervanging toe zijn. Wat hier opvalt is dat ze allemaal geisoleerd opgesteld staan en de minpolen met een draad met elkaar verbonden zijn. Dit ter voorkoming van kringstromen die brom kunnen veroorzaken. Slimme jongens, die Philipsers!! Achter de elco's nog een forse blokcondensator, C28, 16 muF 500 Volt.
De linker zijde van het toeste, met twee instelpotmeters voor resp. microfoon 1 en 2. Hiermee kan het niveau van de microfoonsignelen ingesteld worden.
Nogmaals een blik op R1 e R2.
De rechter kant met de dikke voedingstrafo. De voedingsspanning voor de eindtrap bedraagt 2 x 305 x V2 = ca. 862 Volt, dat vinden de EL34's vast wel lekker
Nog een nadere blik op deze geweldenaar.
Het geheel van boven af gezien. De beide gelijkricht-buisjes zitten niet alleen achter de EL34's verstopt, maar ook onder EM34.
De positie van de verschillende onderdelen. Links en rechts van het frontpaneel bevinden zich schaalverlichting-lampjes, die de gehele schaal een sprookjesachtige uitstraling geven.
De onderkant. Zo te zien ligt hier een groot gebied bloot voor controle van de zwarte "teerknollen" , ondanks de exemplaren met een rode band moeten ze waarschijnlijk allen vervangen worden.
Op bovenstaande tekening is goed te achterhalen wat en wie waar is.
Boven de volume-regelaars
Links boven de toonregeling. Daar werden toch mica-condensatoren toegepast van een niet Philips-merk. Zouden ze die niet zelf hebben gehad??? Rechts de aan/uit-schakelaar.
Rechts onder de vloerverwarming van de versterker, van die grote vermogensweerstanden waar je je vingers aardig aan kunt branden. Het transformatorretje links boven de outputstekker is verbonden met de katodes van de eindbuizen. primair staat daar de pulserende spanning van de anode van B10 op. Of dat iets is om brom te onderdrukken. De audio-specialisten zullen daar wel een antwoord op hebben, ik niet.
De vervangen ingangsconnectors, keurig afgeschermd.
De componenten zijn bevestigd op een kunststof rail met allemaal gaatjes er in. De draden van de componenten worden daar ingehaakt en met andere delen verbonden. Je maakt zo je eigen soldeerlippen, handig.
De ander kant. De weerstanden nog uit het tijdperk dat Philips nog geen kleurcodes gebruikte. De dopjes van deze weerstanden breken vrij snel af, dus voorzichtig met montage-werkzaamheden.
Het schema, het ziet er eigenlijk wel logisch uit en voor nadere informatie zijn er altijd de Service-notes nog.
Documentatie:
De EL6420 Service-notes in pdf.