Dit toestel werd in 1960 gemaakt. Philips maakte na 1959 geen draagbare radio's meer met buizen, alleen nog met transistoren en zonder metalen chassis. De L3X91T is de wat betere uitvoering van de L3X90T. De eindtrap is wat zwaarder uitgevoerd en er is een aparte uitgang voor een oortelefoon.Voor dit type werden meerdere kleuren kasten gemaakt, gele, rode en blauwe.
Dit is de uitvoering in zogenaamd "Paradiso blue" Het Philips-schildje ontbreekt, verder is het toestel compleet en speelt voortreffelijk. Dat is mede te danken aan de grote luidspreker.\
De gele uitvoering, ook zonder Philips-embleem, blijkbaar een zwak punt...
Nogmaals, frontaal.
De rode uitvoering.
Op deze afbeelding is de lijm van het Philipsplaatje nog goed te zien. Het schijnt dat de kasten niet erg sterk waren, maar deze heeft alle jaren overleefd.
De afstemschaal met nog mooie stationsbenamingen.
De achterkant met gesloten batterijcompartiment. Het toestel wordt gevoed met drie dikke 1,5 Volt babycellen.
De batterijhouder verwijderd.
Nu is ook de achterdeksel verdwenen en is de printplaat zichtbaar. De middenfrequentie bedraagt 452 kHz volgens de sticker.
Typeplaatje met serienummer.
Een blik in het inwendige. De afstemcondensator is goed te zien en de luidspreker is beplakt met pleisters, dat deden ze vroeger wel vaker.
Het toestel is uitgerust met zeven transistoren en één diode. OC44, 2 x OC45, 2 x OC71 en 2 x OC74. De diode is een OA79.
Het ontvangstebereik loopt van 184 - 580 meter (MG) en 1132 - 2000 meter (LG)
De luidspreker, AD3414Z is een 3 watt type en dus ruim voldoende om de maximaal 300 milliwattjes van de radio te kunnen verwerken. Of anders gezegd,
de spreekspoel zal er wel niet uitbranden. Het gewicht met batterijen bedraagt ca. 1,7 kg.
Al met al een prima ontvanger van, electrisch gezien, uitstekende Philipskwaliteit.
En hierbij nog een foto van mijn neefje Bert, toen een jaar of drie, op het balkon van mijn ouderlijk huis, met .........., jawel, deze radio.
Service-documentatie van de L3X91T