Natuurlijk werd de Pionier II ook opgevolgd, ja, U raadt het al, de Pionier III. Nu echter een zeer geavanceerde uitvoering met luidsprekerontvangst.
De behuizing was aangepast aan de luidspreker-uitgave met een triplex klankbord.
Door op de afbeeldingen te klikken krijgt u in een apart venster een vergroting.
Op bovenstaande afbeelding de ontvanger in de bekende kartonnen behuizing. ( Toch een beetje klungelwerk ).
Vooraanzicht, het roostertje voor de luidspreker moet eigenlijk van luidsprekerdoek zijn, maar dit, van een Amroh-ontwerp afkomstige rooster, staat ook wel mooi.
De indrukwekkende stationsschaal, daar hadden ze op z'n minst wel een paar namen op kunnen printen. De aanduiding afstemming en volume ontbreekt ook.maar men is er vanuit gegaan dat dat voor iedereen wel duidelijk is, links volumeregelaar en rechts de afstem-knop. Tegenwoordig is dat anders, een heel grote knop voor het volume en een klein knopje of drukknoppen voor de stationskeuze. De nadruk ligt meer op de volumeknop, alles moet luider. Het embleem met het Philips-logo en de naam "Pionier" staat wel aardig.
De achterkant met dummy-ventilatiegaten om de door de eindtrap veroorzaakte warmte-ontwikkeling te ventileren. Ja, zo'n OC14 met koelvin die doet wat. Een aarde en antenne-aansluiting ontbreekt ook niet.
Het binnenwerk met de houten frontplaat. Voor de aansluitingen van potmeter en afstemcondensator zijn nog extra openingen gemaakt.
Een blik op de achterkant. De lange draadeinden links zijn voor de aansluiting van de 4,5 Volt, platte batterij. Die kan ik zo gauw niet in mijn voorraad vinden, er moeten nog ergens een stel "Witte Kat"-batterijen zijn. Nog maar eens zoeken......
Het is net of de twee OC13's de kop al laten hangen. De ferritstaaf met 3 x 16 windingen netjes vastgebonden op het chassis.
De linker zijkant.
De 150 Ohm luidspreker, ook van deze lastige aansluitbussen voorzien.
De eerste versterker met OC13 en de nagemaakte aansluitbussen. PA0VDH heeft de busjes op maat gemaakt en ik heb er met veel moeite de sleufjes in gezaagd. Twee dagen werk, door al het gezaag moest de draad ook telkens opnieuw getapt worden. Verder moesten alle schroefjes op maat geknipt worden, met behoud van schroefdraad. Ook een fijn werk!!!
Hier een detailfoto van de aansluitklemmen. Wanneer de schroeven wat te vast worden aangedraaid pers je de draadjes van de componenten aan gort.
De beide versterkertrappen achter elkaar.
Boven, de plaats voor de platte batterij. De grijze draden gaan naar de luidspreker.
Een detail van de vreselijke contact-bussen. Dat was toch allemaal wat simpeler geweest met holnietjes en een soldeerbout. Maar ja, stel dat Philips aansprakelijk gesteld wordt voor brandwonden ontstaan door een soldeerbout. Alhoewel, dat is meer van de tegenwoordige tijd, waarbij elk risico dient te worden uitgesloten.
Een echte OC13. Je kon de zwarte lak er af krabben en dan had je een soort fotocel waar je allerlei toverkunsten mee kon laten zien. Een lampje dat vanzelf inschakelde als je langs het magische oog van de transistor wandelde. Ja, dat is nu niets bijzonders meer, toen wel.
De onderkant met de veel gezochte OA79. Links de ontkoppel-elco voor de voedingsspanning en rechts de emittorweerstand en ontkoppel-C van de OC14 eindtransistor.
Daar is hij de OA79 !!!!!
De OC14, die met een koelblikje tegen de achterwand werd gemonteerd zodat de "hitte" afgevoerd kon worden door het chassis.
De entree voor antenne en aarde, ook voorzien van de klemmetjes.
Al met al een radio waar tegenwoordig overdag alleen een plaatselijke piraat mee te ontvangen is. 's Avonds zijn er meer zenders te horen waarbij de sterkste met een soort jammermuziek uit het nabije Oosten uit de luidspreker komen. Was "Radio Luxembourg
on 208 meters mediumwave" er nog maar.......
Het schema, op twee manieren getekend.
Voor de liefhebbers nog het manual:
Pionier III, junior transistor-radio met luidspreker in pdf.