Aangezien mijn voorraad Amroh onderdelen nog steeds groeit, wordt het tijd er eens wat meer mee te doen. Oude Radio-bulletins en boekjes zoals "Jongens Radio" verleiden je weer om terug te gaan naar je eerste schreden op het gebied der radiotechniek. Vooral het idee dat men toen met dez , veelal eenvoudige middelen zichzelf in het radiowalhalla waande. En het werkte meestal ook naar volle tevredenheid.
Dus maar begonnen met het plaatspanningsapparaat zoals men vroeger een Power Supply Unit noemde, 't ja....
Door op de afbeeldingen te klikken verkrijgt u een vergroting in een apart venster.
De kop in het artikel uit "Jongens Radio" deel 4 van 1953. Ik was toen 7 jaar en nog niet bewust van wat er allemaal op radiogebied gebeurde.
Om de vele bouwprojecten van de Muiderkring uit Muiden te kunnen voorzien van de benodigde spanningen was een voedingsblok wel een eerste vereiste. Na het bouwen van kristalontvangers en batterij radio's was dit wel een grote stap voorwaarts. Hierbij was wel enige voorzichtigheid geboden aangezien men wel met gevaarlijke spanningen werkte. Maar dit vergeleken met de gevaren van de nog niet zo lang geleden beeindigde tweede wereldoorlog was natuurlijk "peanuts". We hadden ook nog geen aardlekschakelaars en de bedenker van al deze fraaie bouwontwerpen werd ook nog niet aansprakelijk gesteld voor eventuele ongelukken. Ach, een optater krijgen van een geladen elco was, beweerde men, goed tegen reumatiek.
Dus wat wil je nog meer.
Nu, dat is dan het voedingsblok. gemaakt van Amroh-onderdelen, Novocon-elco en een Philips AZ1 gelijkrichter.
Het vooraanzicht met in het midden de aan/uitschakelaar.
Zijaanzicht met blik op de betrekkelijk smalle ijzerkern van de voedings-trafo, een Mu-Volt Amroh 120-B, een ander type de 120D was ook te gebruiken. Deze heeft echter een aanzienlijk dikkere kern en past ook nauwelijks op het chassis dat natuurlijk van echte Uniframe-onderdelen is opgebouwd.
Gelijk maar even het schema bekijken. Ik heb wat moeten improviseren met de gloeispanning van de AZ1. De 4 Volt aansluiting van de trafo is namelijk niet meer bruikbaar. De vorige eigenaar heeft waarschijnlijk iets te enthousiast de soldeerverbinding losgemaakt. Ik heb dus 5 Volt gebruikt en een 1 Ohm weerstand in serie geschakeld. Bij 1,1 Amp gloeistroom valt er dan 1,1 volt weg en wordt de gloeispanning 3 - 1, 1 = 3,9 Volt. Maar omdat de trafo primair een 220 Volt-wikkeling heeft en ik met 230 volt voedt is de spanning weer op peil. De 6,3 Volt is ook iets aan de hoge kant maar daar is prima mee te werken. De gelijkspanning die het apparaat levert onbelast ca. 380 Volt, belast zal het wel een aardig eindje zakken. De trafo is voor max 60 mA geconstrueerd. Overigens is de polariteit van C3 verkeerd aangegeven. Het is de bedoeling dat bij een belaste voeding een negatieve spanning die over weerstand R1 valt te kunnen gebruiken voor eventuele negatieve roosterspanning voor bv. een LF-eindversterkerbuis. De door mij gebruikte weerstand bedraagt 33 Ohm, dus bij een 60 mA belasting een spanning van ca. - 2 Volt. Als je meer nodig hebt kan je rustig een grotere weerstand toepassen. Het gaat wel ten koste van je maximale uitgangsspanning, maar die is hoog genoeg. Bij 100 Ohm zit je pas op - 6 Volt negatief en een anodespanning min zes volt .
De achterkant met de net-aansluiting en zekering-houder.
De voedingstrafo type P-120-B.
De netspanningsaansluiting. In het midden een Octal-voet voor het voeden van andere apparaten . Rechts de zekeringhouder voor een 100 mA zekering die tussen de 0 en de aarde van de hoogspanning is opgenomen. Bij een eventuele overbelasting wordt dan de gelijkrichtbuis niet direct opgeblazen.
Dit soort stekkers dient te worden gebruikt.
Een blik op de linker kant. Hier bevindt zich een montagestrip waar alle spanningen beschikbaar zijn. Mocht men de voeding willen uitbreiden met een versterker, dan kan van hieruit de spanning afgenomen worden. De weerstand van 33 Ohm en de elco van 100 muF zijn ook zichtbaar.
De onderkant met de smoorspoel die max 60 mA kan verdragen. De trafo heb ik met twee extra strips vast gezet. In het MK-ontwerp worden de vier schroeven precies op de randen van de grote buisvoetgaten vast gezet. Dit is wat degelijker. De groene weerstand op de buisvoet is de 1 Ohm weerstand van de gloeispanning. 1 Watt is voldoende.
De onderkant zoals afgebeeld in het boek. Hier zijn duidelijk de vier schroeven van de voedingstrafo te zien.
Zo dient alles volgens het bouwontwerp bedraad te worden. Hier wordt ook een tweede montage-strip toegepast, ik heb die weggelaten.
Bovenaanzicht.
Nou dat klopt aardig met mijn UN-1.
Dan nog de bechrijving van de voeding uit Jongens Radio deel 4 in pdf.