Afgezien van mijn AVO buizentester, is dit wel een van de meest geliefde en gebruikte instrumenten die in mijn bezit zijn. Na een griep-periode had ik weer voldoende energie om een al lang bestaand euvel te verhelpen, de PSU van van der Heem. Het apparaat leverde niet meer de spanningen die het moest leveren en dat kan natuurlijk niet.
Een tip om de voedingstrafo heel te houden bij onze huidige netspanning
Een totaalbeeld van dit prachtige apparaat.
Het front van de voeding.
Type 8619
Van "Van der Heem"
Dus kast van de plank, afdekkingen weg en het schema geraadpleegd. De elco's waren niet meer nieuw, maar de ongestabiliseerde spanning was wel aanwezig en voldoende afgevlakt. De buizen op de tester, niets aan de hand, 100% zelfs. Toen maar eens op de het weerstandsbord gekeken en jawel, drie condensatoren van het merk "ERO". Uit mijn jeugd herinnerde ik mij deze slechte soort nog, dus weg ermee, niet eens meten, direct vervangen. En inderdaad, alles werkte weer als vanouds. Toen dus alles open lag was dat een mooie gelegenheid het instrument op de foto te zetten en op de site te plaatsen, zie hier het resultaat.
De boosdoeners van het merk "ERO", vooral die kleine van 0,022 was heel kritisch. En weer speelde deze condensator een rol bij een geheimzinnige toon die uit mijn AM-superafstemmer MK53 kwam. Met de signaltracer werd de dader opgespoord, de tijdelijke voeding van de afstemmer, deze vd. Heem. Oorzaak: van de vervangen C van 0,022 muF was een pootje losgeraakt, binnenin zodat je het ook niet ziet. Deze Siemens kondensator vervangen door een Philips exemplaar, hopelijk wordt die beter verdragen dan zijn Duitse broertje.
Meetinstrument van de 8619.
De onderkant met alle componenten.
Meer zicht op de aansluitbussen en potmeters.
De vier seleen-gelijkrichters die ik ook al eens opgeblazen heb. Dat was een domme actie om twee voedingsbronnen in serie te schakelen.
De twee nieuwe (gele) condensatoren, de derde is onder (mosterdkleurig) te zien . In de rechter bovenhoek is een zwart geblakerd deel te zien. Dat had ik nog niet ontdekt, lang geleden wel geroken, maar niet beseft dat het uit dit apparaat kwam. De oorzaak is een te grote stroom in de min-leiding. Waarschijnlijk gebeurd toen ik de ongestabiliseerde spanning van 600 Volt heb gebruikt voor mijn zender-test-bezigheden. R5 van 22 Ohm was wat donker geworden maar is nog wel goed.
Ik ga hem vervangen.
.
De achterzijde met de twee regelbuizen, EL34's
Het typeplaatje..
De beide krachtpatsers, zo nu en dan krijgen ze het best benauwd.
Bovenzijde met 2 x EL34, EF94, OA2 en 85A2.
Een iets andere blik op het geheel.
De kap weer gemonteerd.
Hoe houd ik mijn trafo heel!!
De voedingstransformator schijnt een zwak deel van het geheel te zijn, er zijn bij mij al twee exemplaren doorgebrand. De transformator geeft dan nog maar heel weinig spanning af en wordt kokend heet. Ik vermoed een interne sluiting. Aangezien de aansluitingen van de trafo niet erg duidelijk op het schema staan, hier onder een afbeelding van hoe het in elkaar zit. Door op de tekening te klikken verschijnt een groot exemplaar.
Het selector-paneel geeft een niet gedocumenteerde instelling voor netspanningen van 235 Volt. Ik heb deze tip gekregen van Andreas Schindler en ik ben er erg dankbaar voor!! ( Danke schön Andreas !!)
Zo ziet dat er uit.
Dit is de instelling voor 220 Volt.
En op deze wijze kan het instrument op 235 Volt aangesloten worden. Dat hadden ze wel wat duidelijker aan mogen geven op dat pertinax-plaatje.
De voeding van Andreas, hij heeft de netspannings-entree ook vervangen. Dat ga ik niet doen, ik heb nog voldoende oude stekkers.
Voor de mensen die met een verbrande trafo zitten (bekend euvel bij deze voeding) de maten van de trafo, afgebeeld in onderstaande figuur.
Hieronder de specificaties en het schema. Het complete manual in pdf-formaat, klik HIER.
Het principe van de stabilisator.
Hierbij het Manual in pdf.
Verder nog een aanwijzing hoe je oude apparatuur bij onze huidige netspanning kunt gebruiken: Using Electronic Vintage Equipment.